متاسفانه ملت ایران چماق های 33 سال پیش پاسداران و دیگر اراذل و اوباش ج.ا. را ندیدند و یا دردش را فراموش کردند. و همین باعث شد تا همان سناریو را تکرار کنیم. تقریا مشابه همین جنایت را در زمان بستن روزنامه سلام در کوی دانشگاه شاهد بودیم. وقتی به رویدادهای آن زمان نگاه می کنیم، داغمان بیشتر می شود. حتی رویدادهای حاشیه هم با هم شبیه اند. بگیروببندهای مختلف، حمله به نیروهای پیشرو، چماق کشی و عربده کشی های خیابانی، خلاصه حمله به هر شخص و گروهی که دشمن انگاشته می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر